Yentl Kokshoorn 3 vrijdagen achter elkaar, doktersbezoek door een mes in je hand toch?🤪

Ooit werkte ik op een camping in Griekenland. Ik sneed uien in dunne ringen voor in de salade, en nam een plakje van mijn wijsvinger mee. Gek genoeg voelde ik niets, dat kwam later, toen ik met mijn dik ingezwachtelde vinger tegen een kastdeurtje aanstootte.

Nu maar hopen dat die oud-collega zich meldt, die na wc bezoek de achterkant van haar rok in haar panty had zitten.... Of die sollicitant, die ook na wc bezoek, een sliert wc papier achter zich aan sleepte...

Ik werkte als docent. Er was een lokaal met in het midden een trap. Studenten zaten daar omheen. De enige weg naar het digibord was onder de trap door. In een haastige draai ben ik een keer met mijn hoofd hard tegen de stalen rand van de trap gestoten. Met als gevolg een whiplash. Maanden moeten herstellen en slechte begeleiding van de bedrijfsarts. School legde de aansprakelijkheid daarvan bij mij. Ik had niet onder de trap door moeten lopen. Dat er geen andere mogelijkheid was omdat het vol zat met studenten... daar werd niet naar geluisterd.

Bijna 4 jaar postbezorger geweest. En ik ben nog nooit zo vaak in het ziekenhuis of de huisartsenpost geweest als in die tijd. Gevallen over een fietsenstandaard en een tak in mijn gezicht gekregen, een kat die in mijn vinger hing, tegen een lantaarnpaal aan gefietst, en dan ben ik alle kleinere ongelukjes vergeten. Het leven van een postbezorger gaat niet over rozen 🥀

Mijn eigen verhaal? Lang... lang geleden... ik werkte op het verkoopkantoor van BenBits etc in NL (Alfred Benzon/Ahlgrens). Helaas was er sprake van een komende bedrijfsovername en was ik min of meer om me heen aan het kijken naar een nieuwe baan... Ons kantoor had soms contact met een kantoor aan de overkant van de straat en op een dag belde hun salesdirecteur, toevalligerwijs nam ik de telefoon op en omdat de collega waarnaar gevraagd werd even niet beschikbaar was, hield ik meneer aan de praat... Meneer van de overkant had gehoord wat ons kantoor te wachten stond dus hij vroeg mij of ik toevallig ook op zoek was naar een nieuwe job. Ik vertelde dat ik idd op zoek was naar een commerciële baan. "Gut" zei de beste man, "heb je tijd om zo even hier te komen om het gesprek te vervolgen?", ik riep natuurlijk meteen enthousiast dat dat goed was. We hadden een uurtje later een afspraak. Toen we de telefoon ophingen realiseerde ik mij opeens, dat ik nou niet bepaald op een sollicitatiegesprek gekleed was... maar er was ook geen tijd om even thuis te gaan omkleden... Een lieve collega wist de oplossing, dan ruilden we toch gewoon van kleding? Zij was immers keurig gekleed. Zo gezegd zo gedaan maar toen kwam dat moment suprême, de schoenen.... zij... pumps maatje 37.... ik... maat 39..., toch maar even passen, "mmm dat leek best wel te gaan"... En zo werd het een uur later en toog ik naar de overkant van de straat, keurig gekleed en op pumps waarvan ik onderweg nog dacht dat de pasvorm best meeviel... Ik werd ontvangen op een kantoor met een massief eiken bureau, het was een goed gesprek behalve dat ik erg afgeleid was omdat mijn voeten na die wandeling van ca 40 meter toch wat opgezwollen raakten, en ik mijn schoenen onder dat bureau voor het gemak ook maar even stiekem had uit gedaan.... Die schoenen... Maatje 37, ik maatje 39... Toen het gesprek ten einde leek te lopen, ik ze weer ongemerkt aan wilde doen, leek het wel of mijn voeten twee maten gegroeid waren... Ik kreeg de schoenen nooit en te nimmer meer aan... Daar zat ik dan, keurig gekleed niet met kloppend hart maar met kloppende voeten toen de afsluitende vraag aan mij werd gesteld, "Petra dit was een fijn gesprek, heb je nog bijzondere wetenswaardigheden over jezelf te vertellen?"... Tja, dit was het moment dat ik wat moest gaan opbiechten, want écht, die schoenen.... Ik pakte mijn (of eigenlijk die van mijn collega) schoenen, hield ze in de lucht en vertelde mijn verhaal... Meneer de directeur lag werkelijk in een deuk en dat was het moment dat ook ik kon ontdooien... We hebben enorm gelachen en ik ben met de pumps in mijn hand op kousenvoeten de straat overgestoken naar het BenBitskantoor, waar ik heerlijk mijn oude vertrouwde uitgelopen laarsjes weer aan kon doen...

Robert Boerleider ?

Joep Lange ?

Robin Bergins

Adam Boutiche

Vraag die jongen van prince charming die heeft donkere krullen en een kind

Mag het een man van kleur zijn? Ik weet misschien iemand.

Mijn man heeft een volle bos met donkerblonde krullen en heeft acteer ervaring en drie kinderen dus zeker een vaderfiguur 😉 Jordi

waar moeten de krullen zitten?

Pb

ik ken een leuke vaderfiguur, type knappe stoere hippie boswachter, zonder zwarte krullen. Kun je vertellen voor welk bedrijf het is?

Pb gestuurd

Pb

Daisy Nieuwland

www.ikbenzwanger.com/ik-wist-niet-dat-ik-zwanger-was-keizersnede-317-arta.php Ik heb deze vrouw hier jaren geleden over geïnterviewd, ik kan kijken of ik contact met haar kan krijgen?

Humor. Met plotselinge bevallingen dacht ik eerder aan mijn vliezen die braken op mijn babyshower met 35 weken.

Ha Milou, laat je nog even weten voor wat voor soort medium het is? Krant, vrouwenblad, online platform, dat idee?